Interview Janka Gerritsen-Intribusova

(Nederlands zie je beneden..)

1. What is your involvement in the SET & Buurt Community Garden?

It is my child, if I can put like this. I was the initiator of a plan to make the garden more than a few vegetable garden boxes and create a big community garden for social integration. Where people can not only grow their own vegetables but become connected through all kinds of activities. I had a vision about a place where we have a playground, sitting places, a herb garden, insect hotel, an open kitchen, a greenhouse, space for workshops… where we can literally get into the soil, can learn about herbs, flowers, but we can make art, can make paintings, work with wood. Or where we can do nothing, just having a picnic or to stop to have a chat with a neighbor. I imagined a place which somehow belongs to the people who use it. Not the municipality or some outsider professionals would come to maintain but we, neighbours take care of it.

• How did you come across the garden?

I live with my family in Ijburg for eight years. I have been involved from the very beginning as a volunteer and later also as a professional around SET to create programs for social integration. For SET residents but also for people from the neigborhood. With a small group of people we started to grow vegetables and herbs in high boxes. I love gardening and I have been involved in the creation of a few garden already during my life. When I had to leave my country of origin, Hungary, I left a beautiful garden behind. The garden for me is much more than plants. It is like home; where I feel grounded and connected. I have an idea for a long time to create a garden which can become a safe place beyond cultures. I borrowed the idea from Hayao Miyazaki´s beautiful animation film, Laputa, the ´floating garden´. I dream about a garden, or gardens, where we can connect, heal, play, learn, rest, regain our lost resources, our peace, our dignity. Where we can find beauty regardless our nationality, age, color, gender, social status.

• What inspired you to create this permaculture garden?

I had two words in my mind when I was writing my plan for Oost Begroot for the garden: grounding and belonging. The Covid epidemic made it even more tangible than ever before how we, humans, even in city life desperatly need a connection with each other and with nature. Few years ago I helped in the creation of the school garden and was working with the children at Laterna Magica, here in IJburg. I met Tayfun Yalcin there. He has been working with permaculture for years. We share the same values about sustainability; I am a social gardener, he is a permaculture gardener. Permaculture is an approach to land management and philosophy that adopts arrangements observed in flourishing natural ecosystems. It includes a set of design principles derived using whole systems thinking. I do believe this is the only way to keep our societies healthy in the long run. And I mean ´ healthy´ in every sense: economically, physically but also mentally, culturally. We can build healthy flourishing systems only based on these principles; humans are part of our ecosystems.

The other day a family of four generation stopped by in the garden to walk around the fruit trees. ´Its like in my home-village! We had the same trees there!´- said the grandmother. ´Are you going to close the garden? Is it becoming private?´ – she asked. They were not believing that here everybody is welcome, also for harvesting the berries and fruits. These moments make me happy.

• How does it feel to see your vision become a reality?

I am not surprised but still I can’t believe it. You know, when you know what’s going to happen, because you feel, what you are doing is the right thing. But still. I have learned Nayyirah Waheed´s poem from a friend: ´Trust your work´. I like it. And ´don’t stop following your passion´ –  I would add. Maybe, this is what´s happening… You know, it’s also a miracle. It is important in a sense that I had that dream. I had a vision and I dared to go for it. I am strong engine. Even in a country where I am a foreigner. But I needed all these people around me who helped to make it happen. And it has just started to grow. It is already beautiful. Not the garden. That will be beautiful in three years when you can hardly see anything under the heavy blossoming branches of jasmine… Beautiful what is happening. How people come and do things. Or just pass by. Or stop for a moment. But they enjoy for sure. I am super curious how it would continue. Some people say I am an idealist. I don’t mind.

1.            Wat is je betrokkenheid bij de SET & Buurt Community Garden?

Het is mijn kindje, als ik het zo mag zeggen. Ik was de initiatiefnemer van een plan om de tuin meer te laten zijn dan een paar moestuinbakken en er een grote buurttuin van te maken voor sociale integratie. Een plek waar mensen niet alleen hun eigen groenten kunnen verbouwen, maar ook met elkaar in contact kunnen komen door allerlei activiteiten. Ik had een visie over een plek waar we een speeltuin hebben, zitplekken, een kruidentuin, een insectenhotel, een open keuken, een kas, ruimte voor workshops… waar we letterlijk de grond in kunnen, waar we kunnen leren over kruiden, bloemen, maar waar we ook kunst kunnen maken, schilderijen bijvoorbeeld of met hout kunnen werken. Of waar we gewoon kunnen niksen, picknicken of even stoppen om een praatje te maken met een buurman. Ik stelde me een plek voor die op de een of andere manier toebehoort aan de mensen die er gebruik van maken. Niet de gemeente of een of andere buitenstaander die het zou komen onderhouden, maar wij, als buurt, zorgen ervoor.

2.            Hoe ben je aan de tuin gekomen?

Ik woon met mijn gezin al acht jaar op IJburg. Ik ben vanaf het begin als vrijwilliger en later ook als professional betrokken geweest rondom SET om programma’s te maken voor sociale integratie. Voor bewoners van SET maar ook voor mensen uit de buurt. Met een klein groepje mensen zijn we begonnen met een paar moestuinbakken. Ik hou van tuinieren en heb in mijn leven al een paar tuinen aangelegd. Toen ik mijn land van herkomst, Hongarije, moest verlaten, liet ik een prachtige tuin achter. De tuin betekent voor mij veel meer dan planten. Het is als een thuis; waar ik me geaard en verbonden voel. Ik heb al heel lang het idee om een tuin te creëren die een veilige plek kan worden, voorbij culturen. Ik heb het idee geleend van Hayao Miyazaki’s prachtige animatiefilm, Laputa, de ‘zwevende tuin’. Ik droom van een tuin, of tuinen, waar we kunnen verbinden, genezen, spelen, leren, rusten, onze verloren hulpbronnen, vrede en waardigheid kunnen herwinnen. Waar we schoonheid kunnen vinden, wat onze nationaliteit, leeftijd, kleur, geslacht of sociale status dan ook is.

3.            Wat heeft je geïnspireerd om deze permacultuur tuin te creëren?

Ik had twee woorden in mijn hoofd toen ik mijn plan voor Oost Begroot schreef voor de tuin: grounding (aarden) en belonging (erbij horen / verbondenheid). De Covid epidemie heeft het  meer dan ooit tastbaar  gemaakt hoe wij mensen, ook in het stadsleven, wanhopig behoefte hebben aan verbinding met elkaar en met de natuur. Een paar jaar geleden hielp ik bij het opzetten van de schooltuin en werkte ik met de kinderen van Laterna Magica, hier op IJburg. Daar ontmoette ik Tayfun Yalcin. Hij werkt al jaren met permacultuur. We delen dezelfde waarden over duurzaamheid; ik ben een sociale tuinier, hij is een permacultuur tuinier. Permacultuur is een benadering van beheer van het land en filosofie die regelingen die je in bloeiende natuurlijke ecosystemen ziet overneemt. Het omvat een aantal ontwerpprincipes die zijn afgeleid van het denken in hele systemen. Ik geloof dat dit de enige manier is om onze samenleving op lange termijn gezond te houden. En ik bedoel ‘gezond’ in elke zin van het woord: economisch, fysiek maar ook mentaal, cultureel. Alleen op basis van deze principes kunnen we gezonde bloeiende systemen opbouwen; mensen maken deel uit van onze ecosystemen.

Laatst kwam er een gezin van vier generatie langs in de tuin om rond de fruitbomen te lopen: “Het is net als in mijn geboortedorp! We hadden daar dezelfde bomen!” zei de oma. “Gaat u de tuin sluiten? Wordt het privé?” vroeg ze. Ze geloofden niet dat iedereen hier welkom is, ook voor het plukken van bessen en vruchten. Dit soort momenten maken me gelukkig.

4.            Hoe voelt het om je visie werkelijkheid te zien worden? ***

Ik ben niet verrast, maar toch kan ik het niet geloven. Weet je, als je weet wat er gaat gebeuren, omdat je voelt, dat wat je doet het juiste is. Maar toch. Ik heb Nayyirah Waheed’s gedicht geleerd van een vriend: “Vertrouw je werk”. Ik vind dat mooi. En ‘stop niet met het volgen van je passie’, zou ik eraan willen toevoegen. Misschien, is dit wat er gebeurt… Weet je, het is ook een wonder. Het is in zekere zin belangrijk dat ik die droom had. Ik had een visie en ik durfde ervoor te gaan. Ik ben een sterke motor. Zelfs in een land waar ik een buitenlander ben. Maar ik had al die mensen om me heen nodig die hielpen om het waar te maken. En het is net begonnen te groeien. Het is al mooi. Niet de tuin. Die zal mooi zijn over drie jaar als je bijna niets meer kunt zien onder de zwaar bloeiende jasmijn… Mooi wat er gebeurt. Hoe mensen komen en dingen doen. Of gewoon langslopen. Of even stoppen. Maar genieten doen ze zeker. Ik ben super benieuwd hoe het verder gaat lopen. Sommige mensen zeggen dat ik een idealist ben. Dat vind ik niet erg.

---